Mistycyzm, choć tradycyjnie kojarzony ze zjednoczeniem z Bogiem lub Absolutem, w istocie obejmuje znacznie szersze spektrum zjawisk.

Termin ten może opisywać każdy stan ekstazy czy odmiennej świadomości, któremu nadaje się znaczenie religijne bądź duchowe.

Oznacza on również wewnętrzną ścieżkę transformacji człowieka – proces poszukiwania ukrytych, ostatecznych prawd poprzez różnorodne praktyki i doświadczenia duchowe.

W chrześcijaństwie starożytnym i średniowiecznym mistycyzm przenikał biblijne, liturgiczne i kontemplacyjne wymiary wiary. Z czasem, zwłaszcza w epoce nowożytnej, jego definicja ewoluowała i uległa rozszerzeniu.

Współcześnie odnosi się ona do ogółu nauk, systemów wierzeń i doświadczeń ukierunkowanych na osiągnięcie niezwykłych stanów świadomości, wewnętrznego oświecenia oraz głębszego zrozumienia ludzkiej egzystencji.