Krajobraz roztaczał się przed nim z nierealną wręcz perfekcją.

Żadnych ścieżek, najmniejszego śladu ludzkiej stopy – jakby czas w tym miejscu zatrzymał się dekady temu.

Gdy dron obniżył lot, kamera ujawniła sekret skrywany przez gęstą roślinność: potężne wejście do jaskini, o której istnieniu nikt nie miał pojęcia.

Urządzenie wślizgnęło się do środka, a mrok ustąpił miejsca niezwykłemu blaskowi. Oczom Thomasa ukazała się naturalna, kopułowa sala, iskrząca od kryształów. Ściany zdawały się oddychać światłem.

Thomas wpatrywał się w ekran jak zahipnotyzowany. To miejsce nie istniało na żadnej mapie, jakby natura celowo wymazała je z rejestrów ludzkości.

Kiedy dron przepłynął nad kamienną posadzką, obiektyw uchwycił coś jeszcze dziwniejszego: tajemniczy, okrągły wzór wyryty w skale.

Wyglądał jak starożytna wiadomość, kapsuła czasu pozostawiona dla przyszłych pokoleń. Nagranie było krystalicznie czyste. Thomas wiedział już, że patrzy na coś, czego świat nigdy wcześniej nie widział.

Gdy maszyna wracała do bazy, dioda kamery wciąż migała, niosąc niemą obietnicę: to dopiero początek. Ziemia wciąż skrywa cuda, o których nawet nam się nie śniło.